Zatrzymać czas !

Jestem świadoma tego ,że wszystko przemija . Jedne rzeczy szybciej ,drugie wolniej . W ciąży 9 miesięcy dłużyło się i dłużyło ,a ostatnie chwile przed pierwszym spotkaniem z moim dzieckiem już  szczególnie ...

Mam wrażenie , że pierwszy rok Amelii jakby dłużej trwał niż ten czas od roku do dzisiaj . Ale pogodzić się muszę z tym .  Dziecko mi rośnie ! Oj tak ,taka już duża .Zerkam czasem na zdjęcie w ramce ,gdy wyglądała jak bobas i patrzę na nią gdy siedzi przy stoliku i maluje po swojemu ,ale dla najpiękniej .  

Chciałabym zatrzymać czas .  Czasem choć na moment ,aby ta chwila trwała dwa razy dłużej . Tak się nie da . A rzeczywistość jest taka ,że Amelia dorasta . 

Tyle sama umie już robić . Dziś rano sama zakładała skarpetki ,a ja sięgnęłam pamięcią jak jeszcze chwilę temu ja jej je zakładałam . Zakładałam ,bo jeszcze nie umiała ,całowałam paluszki i liczyłyśmy razem ,ile śmiechu było . Dziś sama wyciąga je z szafki i po prostu bez mojej pomocy ubiera . Kiedyś kołysałam ją na rękach ,śpiewając kołysankę czy nucąc cichutko ,co chwilkę całowałam w czółko ... Dziś kładzie się sama spać do łóżeczka  , wtula się w misia i zasypia ... 

Już mi tego wszystkiego brakuje , a co będzie potem jak ona już będzie taka duża ,dorosła ...  

Cieszę się z jej sukcesów i nowych umiejętności i ,że taka samodzielna , bywa ,że nadziwić się nie mogę  , skaczę z radości ... ale cieszę się też kiedy woła mnie i łapie za rękę żeby pobawić się z nią lalką .